Nog een beetje geduld!

"Nog een beetje geduld!" Dat is wat ze ons nu gezegd hebben in het UZ.
Wij zijn nu wel iets beter op de hoogte gebracht over de procedure en hoe lang het misschien nog wel zou kunnen duren!
Blijkbaar is de manier van werken in het UZ, door een wetswijziging veranderd. Vroeger werden de patiënten die naar Duitsland doorgestuurd werden, ontvangen door een sociaal assistente die uitleg gaf over de mogelijkheden en wat er allemaal zou of diende te gebeuren. De patiënten werden dus degelijk begeleid en konden ook steeds contact opnemen met de sociale dienst. Het vertrek naar Heidelberg verliep ook redelijk vlug, er waren geen ellenlange wachttijden nodig om het dossier goed te keuren.
Maar voor minister De Block ging het waarschijnlijk een beetje te vlug. Zij heeft de wet veranderd waardoor er nu zodanig veel paperassen moeten ingevuld worden en waardoor er zoveel méér tijd nodig is om het dossier goed te keuren, dat de patiënten nu weken moeten wachten eer ze kunnen beginnen aan hun behandeling.
Ze zal er misschien wel haar redenen voor hebben gehad maar zoals ik al in mijn 1e verhaal schreef: "als je te horen krijgt dat je "ziek" bent wil je dat ze nog diezelfde dag met de behandeling beginnen".
Bij mij is het nu vandaag 8 weken dat ik weet dat er een gezwel in mijn keel zit dat er niet zo goed uitziet en morgen is het 7 weken dat ik de bevestiging kreeg dat het kwaadaardig is. En ik zit hier nog altijd zonder dat er iets gebeurd is om mij beter te maken.
Echter, door die wetswijziging is het zogezegd niet meer nodig om langs te gaan bij de sociale assistenten maar wordt de uitleg gegeven door professor De Neve die dan ook verder de zaak opvolgt.
Maar o wee.... Het mag een goeie dokter zijn en een icoon in zijn vak maar op dit gebied gaat hij nog heel veel moeten leren.
Zo wist hij ons te zeggen dat alle verblijfskosten die door mij gemaakt worden zouden terugbetaald worden door de mutualiteit. Nu blijkt dat ik een vrijstelling krijg van 40 EUR per dag. Tja, met 40 EUR per dag ga ik nu niet bepaald ver komen denk ik.
Natuurlijk willen en kunnen we gerust de rest bijleggen, daar gaat het niet om maar gewoon het feit dat de prof zelf niet weet wat hij zegt roept bij ons toch vragen op.
Zo vertelde hij ook dat het tussen de 2 à 3 weken zou duren om de goedkeuring van de RIZIV te krijgen. Vanaf dat het dossier naar Heidelberg vertrekt, naar de RIZIV ter goedkeuring is geweest en dat ik naar heidelberg zou kunnen vertrekken zou dus maximum 3 weken in beslag nemen!
Hallo! ! ! ! !  Mijn dossier is op 17 augustus naar Heidelberg vertrokken en dinsdag 8 september heeft de sociaal assistente gezegd dat mijn dossier eindelijk terug is uit Heidelberg.....en goedgekeurd ('t zou er nog aan mankeren)!
Daar alleen zijn al meer dan 3 weken over gegaan.
Maar er is licht aan het einde van de tunnel (het blijkt een hele lange tunnel te zijn).
Mijn dossier is direct na aankomst in het UZ overgemaakt naar de RIZIV.
En hoelang kan dit nu nog duren?????
Wel, een nieuw dossier komt daar aan op de Dienst Geneeskundige Verzorging (DGV). Daar hebben ze 5 werkdagen de tijd om het dossier over te maken naar de akkoordraad van RIZIV. Die raad heeft eveneens 5 werkdagen de tijd om het dossier goed te keuren (of niet uiteraard). Daarna gaat het dossier met het advies terug naar de DGV die dan terug 5 werkdagen de tijd hebben om het dossier terug naar het UZ te sturen.
Dat maakt dus een totaal van 15 werkdagen of beter gezegd 3 weken! ! ! !
Daar schijnt het licht dus ;-)
Dus in het slechtste geval moet ik nu nog 3 weken wachten op groen licht! Jawadde.....
Ik denk dat het toch beter zou zijn om deze procedure te herbekijken en eventueel aan te passen. Misschien dat de mensen die in aanmerking komen om naar Heidelberg te gaan dan geen 11 weken moeten wachten!
Misschien een idee om minister De Block eens aan te schrijven???

Wordt vervolgd.........

Hoe is het mogelijk????

Hoe is het mogelijk dat het toch zo lang duurt eer er ook maar enig bericht komt over mijn verblijf in Heidelberg?
Niemand verstaat waarom dat toch zo lang moet duren....
Ik ben radeloos op dit moment. Tot dinsdag ging het nog redelijk maar gisteren heb ik een inzinking gehad. Gisteren was het juist 7 weken geleden dat ik het slechte nieuws te horen kreeg en nog steeds weet ik niet wanneer de,behandeling eindelijk gaat beginnen.
Het hangt mijn keel uit.... letterlijk en figuurlijk ;-)  ;-)
Wim heeft eergisteren gebeld naar het UZ in Gent en serieus van zijn oren gemaakt maar wat brengt dat op? Niets, integendeel, ze hebben zelfs gevraagd om niet meer te bellen want het zou misschien op de zenuwen kunnen gaan werken van het personeel ! ! ! Ze sturen hem ook altijd met een kluitje in het riet: "van zodra wij iets horen bellen we u onmiddellijk op! ! !"
Ik vind toch dat het UZ zelf het initiatief zou moeten nemen en dat ze reeds vorige week naar Heidelberg mochten gebeld hebben om te vragen hoe het zit met mijn dossier.
Maar neen, blijkbaar is de professor met verlof en is er niemand anders die het dossier opvolgt! Tof hé???? We zijn hier wel over mensenlevens bezig maar zoals zo dikwijls word ik ook hier als een nummer beschouwd!
Och, waarom ons daar eigenlijk in opjagen? Het helpt ons niets vooruit, integendeel: je wordt ambetant, zenuwachtig, en dan: nóg ambetanter..... En het grote probleem is dat je er helemaal niets kan aan veranderen. Ik hang blijkbaar volledig af van de goodwill van dokters.
2 tot 3 weken wachttijd is er mij 4 weken geleden gezegd! En wie zou daar nu niet ambetant van worden?!
Vandaag heeft de psychologe van het UZ gebeld om te zien hoe het met mij gaat en ik hoorde haar net niet van haar stoel vallen toen ik zei dat ik nog steeds van niets wist. Ze heeft me beloofd om morgen navraag te doen bij de dokters. Zou het iets uithalen???? Geen flauw idee, afwachten dus.... alweer! En zo blijven we bezig.....