Check up

Gisteren, om 15u15, moest ik op controle naar het UZ in Gent.

Ik had een afspraak bij mijn oncoloog- radiotherapie, dr. Duprez samen met dr. Huvenne, specialist met betrekking tot hoofd- en halstumoren.

Na mijn huidige situatie even te overlopen heeft dr. Huvenne, via een camera door mijn neus, mijn keel onderzocht en die zag er alweer beter uit dan de vorige keer (deze keer is het ook gelukt met die camera).
Er is wel veel droogte te zien maar de genezing gaat toch vooruit.

En ik voel mij ook veel beter. Ik kan nu reeds een 10tal dagen vast voedsel eten en ik heb mijn maagsonde dus niet echt meer nodig.
Zondag zijn we zelfs op restaurant geweest voor de 16e verjaardag van onze lieve (ahum) dochter. Ik kan wel nog absoluut geen alcohol drinken. Ik heb het natuurlijk wel al een paar keer geprobeerd (ik kan het nie laten hé!) maar spijtig genoeg prikt de alcohol teveel.
Ik moet wel mijn eten heel goed knabbelen en omdat ik bijna geen speeksel meer heb, moet ik wel steeds veel water drinken tijdens het eten. Anders is het veel te moeilijk om het eten door te slikken.
Ik heb ook altijd een flesje water mee als ik ergens naartoe ga.
Blijkbaar zou de aanmaak van speeksel toch nog kunnen verbeteren (echter niet meer zoals vroeger) en ik hoop dan ook dat ik vroeg of laat niet meer van zoveel water zal afhangen (er zijn betere dingen dan water hé!?).

Maar omdat ik dus gewoon kan eten beslisten de dokters om de maagsonde te laten weghalen.

Volgende week vrijdag, 29 april, "mag" ik dus terug een dagje naar het UZ.
De ingreep gaat terug onder volledige narcose gebeuren maar 's avonds zal ik hopelijk naar huis kunnen.

Dit is dus weer een stap verder in de goeie richting.
Er zijn er nog veel te gaan maar gelukkig is het geen processie van Echternach meer zoals een paar weken geleden.

Ik ben wel nog vaak moe. De ene dag is de andere niet.
Sommige dagen kan ik alles doen en kan ik overal naartoe maar andere dagen ben ik precies uitgeblust en zit er geen greintje energie in mij.
Ik denk dat die periodes van moeheid ook steeds verder en verder uiteen zullen liggen maar voorlopig probeer ik het toch nog kalm aan te doen.

Wanneer ik terug aan het werk kan/mag, weet ik niet maar voorlopig ben ik nog thuis tot en met 30 juni. Ik heb ondertussen bericht gekregen van mijn werk dat mijn dossier overgemaakt is naar de pensioencommissie. Toen ik die brief las verschoot ik mij een ongeluk. Zo zie je maar dat je als werknemer niet veel waard bent. Absoluut geen compassie...
Maar ik versta dat wel, als je echt een ziekte hebt waardoor je zeker niet meer in staat bent om te gaan werken, is het misschien wel te zot om je niet te laten pensioneren. Maar je bent al ernstig ziek en dan krijg je te horen dat je niet meer mag werken..... dat moet psychisch toch wat doen met een mens?! Hopelijk moet ik het nog niet meemaken! ! !
Ik zie mij trouwens nog niet als gepensioneerde op mijn leeftijd. Ik probeer er dan ook nog niet echt aan te denken.

Maar op 30 juni moet ik terug een MRI laten doen om te zien hoe de tumor geëvolueerd is.
En op 5 juli mag ik dan om mijn resultaten gaan.
Hopelijk is het terug goed nieuws en kan de grote vakantie plezant beginnen.