Het krokusverlof is net voorbij en hoog hoog tijd om nog even iets te laten horen of beter gezegd "te laten lezen".
Ik ben nu juist geteld 2 maanden terug aan 't werk, natuurlijk wel maar halftijds dus echt werken kan je dat misschien niet noemen maar ik probeer om terug in het "normale" ritme te komen.
Soms is het toch nog zwaar. Mijn normale ritme komt wel stilaan op gang maar volledig ben ik er toch nog niet (en ja, er zijn er nu aan het denken dat ik nog nooit "volledig" ben geweest...😖).
We hebben het hier thuis nu reeds al een paar maanden heel druk met bezoekjes inhalen, feestjes, etentjes.... Kortom, het is al vele weekends geleden dat we helemaal niets te doen hadden. En de maanden die er aan komen zien er net hetzelfde uit! Mij hoor je niet klagen hoor want als er iemand graag uitgaat of mensen ontvangt, ben ik het wel (en Wim en ik vragen ons dan af van wie onze kinderen dat hebben?! ).
Maar dat hangt op den duur wel in je kleren. Na vele maanden van nietsdoen moet je lichaam zich daar terug weer aan aanpassen. Maar ik neem er de gevolgen wel graag bij hoor. Zo had ik afgelopen zondag, na een fantastisch feestje van Fien en Lieve, heel veel moeite met mijn keel waardoor ik alleen maar met een hele schurende stem kon spreken maar hier in huis vinden ze dat natuurlijk de max want dan is het hier stilletjes. Huh, precies of ik maak anders zoveel lawaai 😂😂😂.
Vorige woensdag heeft de geneesheer van het werk (Medex) mij mijn laatste maand halftime toegestaan. Dus ik heb nog 1 maand om het op 't gemak te doen. Tegen dan is het paasvakantie en dan wordt het (hopelijk) stilaan lente. Als het mooi weer wordt heeft een mens toch meer zin om dingen te doen. Gaan werken is er nu misschien niet één van maar ik kan nu wel volmondig zeggen dat ik heel blij ben dat ik kan en mag gaan werken. Sinds 1 januari kan bijna iedereen op het werk 1 dag van thuis werken. Zolang ik halftijds werk wil ik dat nog niet doen. Ik zie mijn collega's zo al weinig en dan nog 1 dag thuis blijven...... Ze zouden mij te hard missen 😏.
De dokter vroeg zich af of ik het werk terug voltijds zou hervatten. Toen ik antwoordde dat ik in het systeem van viervijfden zou stappen, stelde hij vast dat ik eigenlijk beter in plaats van re-integratie na ziekte, verminderde prestaties wegens chronische ziekte zou aangevraagd hebben. Dan wordt er je verminderde prestaties toegestaan voor zeker 1 jaar. Hij vond dat ik toch een hele zware behandeling achter de rug heb en dat het misschien toch wat vroeg is om al volledig aan de slag te gaan. Ja lap, en daar komen ze nu mee af?! Hij liet zich nog ontvallen dat ik dat misschien wel nog in de toekomst zou kunnen doen maar dan moet ik terug meer dan 1 maand aan één stuk ziek zijn. Tja, wie weet heb ik dat inderdaad nog wel nodig. Ik weet alleszins dat het bestaat en mocht het ooit nodig zijn, dan zal ik dat misschien toch wel gebruiken.
Maar zoals dus al gezegd gaat alles prima met mij. Buiten dus soms nog wat moe zijn, veel met een droge mond te lopen en af en toe geen stem te hebben, mag ik niet klagen 😀.
Mijn eelust is bijna volledig terug, ik moet zelfs opletten of mijn 25 kilo gaat er zo weer bij zijn.
Drinken gaat ook al beter, dat heb ik de laatste weken zelfs uitgetest 🍸🍷🍻🍾.
Ik kan gaan en staan waar ik wil, eten en drinken wat ik wil (behalve pikant 😤) en ik kan ondertussen veel geld uitgeven : binnenkort vertrekken we met ons vieren naar New York en onze reis voor deze zomer is ook geboekt! Op Kreta gaan we volop genieten met fantastische mensen!!! Wat moet er nu nog meer zijn?!
Voorlopig gaat dus alles heel heel goed, laat ons hopen dat dat heel heel lang zo blijft ....
😘😘😘
