Het is eindelijk zo ver: morgen, dinsdag, ga ik terug werken!
Ik heb wel een dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat ik terug in mijn "normale" ritme kan komen maar anderzijds ben ik bang dat het niet gemakkelijk zal zijn na 1,5 jaar afwezigheid.
Thuis doe ik nu ondertussen veel maar als het nodig is kan ik mij altijd efkes in de zetel zetten of zelfs als ik moe ben, een dutje doen.
Ik hoor al mensen zeggen: aan de staat kan je toch alle dagen dutjes doen? 😂
Och de tijd van profiteren als ambtenaar, is al heel lang voorbij.... Allé ja, voor sommigen toch. Er zijn er altijd die profiteren en dan zelfs nog door hogerhand beschermd worden. "Je moet met hem/haar wat geduld hebben want het is voor hem/haar ook nie gemakkelijk!"
Da zal nie maar met de rest gaat het ook niet altijd van zelf! Het verschil is dat wij niet te koop lopen met onze zorgen of dat wij het niet uitschreeuwen als we met iets zitten.
Ik ben eens benieuwd of ze met mij ook zoveel geduld gaan hebben!?
Maar om hierover niet uit te breiden kan ik zeggen dat ik vorige week nog een scan heb laten maken van mijn longen. De pneumoloog vertelde me dat, toen ik de eerste keer bij hem op consultatie was, de vlek van de longontsteking 2,6 cm was en dat die vlek nu verkleind was naar 2,1 cm.
Mijn antibioticakuur was reeds gedaan maar volgens hem blijven de medicijnen wel nog zijn werk verder doen en zal die vlek zeker nog verkleinen. Nog méér antibiotica nemen zou niets meer helpen.
Hij wil me wel terug zien op 8 november. Dan weer eerst een scan laten nemen en dan gaat hij kijken of de vlek bijna of zelfs volledig verdwenen is.
Mocht het toch niet zo zijn, dan wil hij, door mijn voorgeschiedenis, een longpunctie doen. Zo wil hij uitsluiten dat er toch iets méér achter zit. Laat ons hopen van niet.
Ondertussen zijn ook mijn tanden (mijn eetplaats 😁😁😁) in orde gekomen. Na een paar keer te hebben gemeten en gepast, hebben ze verleden donderdag mijn nieuw gebit geplaatst!!! Ik ben blij dat dat toch ook terug in orde is. Na veel tijd en vooral veel geld 💸 kan ik terug mijn tanden laten zien als ik lach.
Dus nu ben ik (bijna) volledig klaar om er dinsdag tegenaan te gaan maar wel halftijds.
Ik ben 2 weken geleden naar Medex geweest om de toelating te vragen om halftijds mogen te werken. Dat heet "re-integratie na ziekte".
Welgeteld 3 minuten ben ik daarvoor binnen geweest. De dokter keek naar mijn diagnose, typte iets op zijn pc, vroeg of ik nog ergens last van had, vroeg of ik met volle of halve dagen wenste te werken en.....ik kon vertrekken: goedgekeurd om halftijds wegens medische redenen te werken!
Als ambtenaar kan je dus 3 maanden halftijds wegen medische redenen werken met behoud van voltijdse wedde. Aangezien mijn 1e maand ingaat op 16 oktober, kan ik dit dus doen tot 15 januari 2017. Tegen dan zal ik wel terug "geïntegreerd" zijn zeker?!
Dus lieve mensen na een bewogen jaar (eigenlijk 1,5 jaar), kan ik beginnen met al wat er gebeurd is achter mij te laten, kan ik terug mijn gewone leven verder zetten en kunnen we alleen maar hopen dat alles goed mag blijven (voor iedereen) en dit nog voor vele vele vele jaren!
Ik wil jullie nogmaals bedanken voor de steun die jullie mij gegeven hebben, om mij op te beuren toen het nodig was, om mij gezelschap te houden toen ik alleen was, om mij te bezoeken zodat ik van jullie gezelschap kon genieten....
Maar vooral mijn gezin verdient een dikke pluim: voor hun geduld, hun verzorging, hun medeleven, gewoon om er te zijn toen ik het moeilijk had,........
Duizend maal dank is veel te weinig om dit alles terug te geven! Laat ons hopen dat we dit niet meer hoeven mee te maken en dat we verder nog lang en gelukkig mogen leven!
Een dikke dikke knuffel voor iedereen maar ik wil jullie vooral een hele goeie gezondheid toewensen!!!
