Resultaten

Vandaag 15 maart moet ik naar het UZ van Gent om te horen hoe mijn resultaten van de MRI die ik vorige week donderdag liet maken, zijn.
Nu kan er gezien worden wat die bestralingen allemaal gedaan hebben. Hebben ze hun werk goed gedaan of is het toch niet wat de dokters gehoopt hadden?
Voor iedereen een grote vraag en voor ons dé grote vraag.
Ikzelf blijf redelijk kalm bij het vooruitzicht. Wat moet komen, zal komen, goed of slecht. Je kan je beter op het slechtste voorbereiden. Ik heb ook nog niet veel aan "het gesprek" gedacht. Ik zal het wel horen als het zo ver is. Eigenlijk wel raar hoe de laatste maanden mij zo gelaten gemaakt hebben.
Wim daarentegen is heel zenuwachtig en heeft zelfs deze nacht heel slecht geslapen. Hij probeert wel altijd om mij er van te overtuigen dat de uitslag goed zal zijn maar diep van binnen (alhoewel, zo diep nu ook niet) is hij er toch ook niet van overtuigd. Maar zo kan hij waarschijnlijk ook zichzelf oppeppen.

En het resultaat is blijkbaar beter dan verwacht. De dokters zijn uiterst tevreden want de tumor is met méér dan de helft verminderd. Blijkbaar zien ze dit praktisch nooit. De vernietiging van de tumor is dus verder geevolueerd dan normaal. Ik kan er moeilijk aan uit dat er zelfs nog sprake is van een tumor. Ik had gedacht dat het gezwel volledig zou weg zijn maar blijkbaar is er in het begin van de behandeling gezegd dat de tumor nooit zal verdwijnen maar dat hij zal krimpen en dat er dan gehoopt wordt op een stabilisatie. Ik heb dat dus blijkbaar weer niet gehoord. Dus wat mij betreft ben ik ietwat ontgoocheld dat er toch nog een tumor is maar Wim is de gelukkigste mens op dit moment. "Eindelijk eens goed nieuws" zegt hij met tranen in zijn ogen.

Eind juni moet ik terug een MRI laten maken en de dokters hopen dat de tumor tegen dan nog verder zal gekrompen zijn. dat proces gaat zo traag dat er maanden over gaan eer er een definitief resulaat is.

Het blijft dus afwachten en eerlijk gezegd blijf ik er nogal sceptisch tegenover. Ik geloof niet echt in genezing of stabilisatie. Ik ken niet veel mensen die "genezen" na dat ze te horen kregen dat ze één of andere kanker hadden. Maar ik ben dan ook op en top pessimist.

Ondertussen blijf ik uiteraard verder doen met mijn maagsonde. Gewoon voedsel is nog altijd niet mogelijk. De dokter zegt wel dat mijn keel er al wat beter uitziet dan 2 weken geleden maar ik moet nog altijd geduld hebben.
Ondertussen begin ik steeds meer en meer goesting in vanalles te krijgen, wat natuurlijk wel een goed teken is.
Door de sondevoeding krijg ik wel terug meer energie maar, spijtig genoeg, verlies ik geen gewicht meer.

Nu is het dus uitkijken naar de volgende MRI eind juni.
Hopelijk krijgen we dan te horen dat het monster nóg verkleind is.