Gesprek

Vandaag moet ik dus terug naar het UZ om te horen of mijn levergezwel al dan niet kwaadaardig is.
De laatste dagen zijn zowel overdag als 's nachts een nachtmerrie geweest.

Ik voel mij dan ook echt radeloos, ik heb al weken nergens zin in, ik wil amper buiten komen en ik moet echt moeite doen om hier thuis toch ietwat "normaal" te doen.

Al de hele dag loop ik letterlijk te trillen van de zenuwen. Ik besef wel dat er aan het verdict niets meer te doen is maar ik ben zo bang voor wat er komen gaat.

Senne wil terug persé meegaan. Hij geeft als uitleg dat hij vragen kan stellen waar wij op dat moment niet aan denken en/of dat wij dikwijls de antwoorden al vergeten zijn tegen dat we terug thuiskomen.....hij heeft natuurlijk (alweer) gelijk 😓.
We worden terug ontvangen door assistenten of beter assistentes want ditmaal zijn het 2 meisjes/vrouwen.
Het gespek met deze dames valt heel goed mee. Ze zijn, integenstelling tot de vorige assistenten, heel vriendelijk en innemend, ik voel me direct op mijn gemak.

Diegene die het woord neemt zegt eindelijk waar het op neerkomt: "het gezwel op de lever is dus kwaadaardig zoals we eigenlijk vermoed hebben"!

Lap, daar gaat de kleine hoop die ik had. De tranen schieten in mijn ogen, het gaat blijkbaar van kwaad naar erger.

Dan komt professor Rottey binnen die terug bevestigt dat het niet goed is en die ons ook zegt dat dit geval héél uitzonderlijk is. Wanneer hebben we dat nog gehoord?
En ook bij haar voel ik mij vandaag meer op mijn gemak, vorige keer zal ze een moeilijke dag hebben gehad denk ik 🤔.
Rottey zegt dat ze deze case nog niet tegengekomen zijn in het UZ en ze weten dan ook niet goed hoe alles moet en gaat verlopen.
De professor denkt dat het het beste is om die tumor, die volgens haar tussen de 9 à 10 cm is, te verwijderen aangezien het echt een compact gezwel is. Het is blijkbaar een mooi afgetekende bol zodat het weinig problemen kan geven bij verwijdering.

Als die dan verwijderd is, gaat er gekeken worden waar ik nog vlekken heb: van de keel en longen zijn we zeker maar zijn er dan ook nog vlekken op de lever?
Indien het enkel de speekselklieren en de 2 kleine vlekjes op mijn longen zijn, willen ze gewoon afwachten om een behandeling te geven. Aangezien chemo maar een tijdelijke werking heeft, wil de professor dat pas starten als de vlekken groeien of als er nog meer uitzaaiingen bijkomen.
Doordat zij er zo over denkt, hebben wij dus wel het gevoel dat die andere vlekken niet zo erg zijn en zijn we ietwat gerustgesteld.
Als ze de levertumor volledig kunnen weghalen, is het gewoon een kwestie de metastasen in het oog te houden. Dus al bij al is dat toch zo slecht nog niet? Of wel.....???

De assistente probeert om op de dienst van de leveraandoeningen nog een consultatie te regelen voor mij maar aangezien het al na 5 uur is, is het secretariaat reeds gesloten.
Morgen zal zij een afspraak voor mij zien te regelen en zal ze mij op de hoogte brengen. Ik hoop dat ik nu niet terug weken moet wachten. Wat mij betreft liefst zo snel mogelijk natuurlijk!

Maar zoals we ondertussen al bijna gewoon zijn (grapje want dat word je niet gewoon) gaan we dus weer wat moeten wachten totdat ik gesproken heb met de leverspecialist.

Wordt vervolgd!