Operatie lever

Vandaag om 14u heb ik een afspraak met professor Troisi, een (blijkbaar) beroemde leverspecialist van Italiaanse afkomst.
Het UZ van Gent zou aan de top staan wat betreft leveraandoeningen en leverziekten.

Professor Rottay had ons gewaarschuwd dat de communicatie met hem moeilijk zou zijn aangezien hij niet zo heel erg goed Nederlands praat.
Wat ons betreft is dit niet zo erg.  Als hij goed is in wat hij doet en als hij mij maar kan helpen mag hij zelfs Chinees spreken.

Als we zijn bureau binnenkomen zien we een lieve, joviale man die ons bijna met open armen ontvangt en...... in het Nederlands, wel nogal gebroken Nederlands maar heel goed verstaanbaar.
Tot hij, na het bekijken van de foto's doodleuk zegt: ik kaniets voor u doen!
De angst slaat mij om het hart en verschrikt kijk ik direct naar Wim die verbijsterd naar de professor kijkt. Ook de assistente lijkt verbaasd.
Niet te begrijpen, dit is toch niet mogelijk????
Hij ziet onze verbaasde gezichten en wim vraagt voorzichtig waarom er niets aan te doen is.
Daarop moet de professor glimlachen en zegt hij: jullie hebben mij blijkbaar niet goed verstaan want ik heb gezegd dat ik iets kan doen. Dus ipv "ik kaniets doen" moet het zijn "ik kan iets doen"
Hij heeft het werkwoord "kan" direct verbonden met "iets" waardoor wij "kaniets" hebben verstaan.
Amai, efkes paniek, wat een opluchting 😂
Alweer krijg ik een vaststelling van: "deze case is heel uitzonderlijk".
De prof heeft mijn geval nog maar 1 keer gezien in zijn carriere, en hij is toch al een goeie vijftiger.
Het was dan nog iemand van Genève. Bij die persoon is de operatie heel goed verlopen. De patiënt is inmiddels wel al overleden 😱😱 maar dat was zijn eigen fout want hij wou geen verdere behandeling! Amai......

Daarop wordt alles overlopen ter voorbereiding van mijn operatie. Op mijn vraag hoe rapper hoe liever antwoordt hij: geniet volop van uw weekend en maandag gaan we ervoor.
Maandagmorgen word ik reeds om 6 uur 's morgens verwacht en om 8 uur ongeveer zou de operatie kunnen aanvangen.
Die zou een drie à vier uren duren. Ik zou dan wel de rest van de dag en ook de nacht moeten doorbrengen op recovery. Ze willen mij toch wat in het oog houden want zo'n operatie is niet zonder risico natuurlijk.

Het verblijf achteraf in het UZ hangt af van de manier van opereren. Er zijn namelijk 2 methodes: een laparascopie waarbij enkele gaatjes in de buik worden gemaakt en een veel ingrijpender operatie nl. de buikwand die wordt opengesneden. Daarbij is er natuurlijk een heel groot litteken te zien.
Maar ik vind dat zeker niet erg, integendeel, misschien dat ze dan alles beter kunnen  bekijken zodat er toch niets "abnormaal" achterblijft.
Ook mijn revalidatietermijn zal afhangen van welke manier er zal worden gekozen.
Maar daar denk ik nog niet aan, eerst maandag afwachten en hopen dat die dag al goed verloopt.
Dus mensen, laat jullie kaarsjes maandag ook maar branden.

Het is wel jammer dat ik de dag nadien, 17 april niet zal thuis zijn. Dé dag dat mijn aller- aller liefste dochter eindelijk volwassen wordt....toch ongeveer 😜.
Reeds nu al een gelukkige 18e verjaardag schat en we zullen deze mijlpaal zeker later nog vieren 🎉💖🍾💐💝🎂 dikke dikke kus 💋💋💋