13.......

Nog 13 keer bestraling hier in Duitsland.....

Deze morgen dacht ik nog: 13, brrrr een ongeluksgetal. Alhoewel, ik ben op een 13e getrouwd en met een schat van een vent! ! !
Maar de 13e keer dat ik bestraling moest hebben was op mijn verjaardag en vandaag stond er ook 13 in het groot op mijn aftelkalender die Lisse voor mij in het begin van de behandeling heeft gemaakt.

En natuurlijk, zoals Murphy zegt: als het kan verkeerd gaan, zal het ook verkeerd gaan.
Ik moet er eerst wel bij zeggen dat ik gisterenavond heel ziek geweest ben, ik heb heel veel moeten overgeven (smakelijk). En toen ik vandaag op die tafel lag, met dat masker op, dacht ik ineens: wat zou er gebeuren mocht ik nu ineens onpasselijk worden en moeten overgeven??????

En dat was er natuurlijk teveel aan. Hoe minder ik er wou aan denken, hoe erger het werd. Ik kreeg dus echt een paniekaanval. Zo erg heb ik dat nog nooit gevoeld.
Ik heb altijd een alarmknop in mijn hand en dus nu voor de eerste keer heb ik die ook gebruikt. Ik denk dat ik er 7 à 8 keer op gedrukt heb! Het duurt precies minutenlang eer de verpleging dan komt kijken.... Pfffff, masker terug af en efkes bekomen! En natuurlijk gegeneerd omdat mij dat overkomen is! Maar ik denk nu niet dat ik de eerste ben die dat daar tegenkomt?! Het zal wel een reden hebben zeker dat ze een paniekknop geven!?

Na 10 keer sorry gezegd te hebben, is de behandeling dan verdergezet. Of beter gezegd herbegonnen. Want als je onderbreekt moeten ze natuurlijk herbeginnen.
Ik ga morgen zeker proberen om aan iets leuks te denken.......

De laatste week zijn ook de bijwerkingen fel naar boven gekomen. Ik ben niet echt moe, alhoewel ik afgelopen nacht bijna 12 uur geslapen heb, dus misschien besef ik niet goed dat ik moe ben.

Ik heb wel veel keelpijn, tja, wat wil je, dat is daar nu volledig verbrand, dus slikken is ook niet evident. Voorlopig kan ik wel nog eten en drinken. Ik heb absoluut geen honger en het smaakt me niet maar ik eet omdat ik weet dat ik niet te zwak mag worden. Ik heb wel nog wat smaak van mijn eten maar dat is toch fel verminderd.

Ik ben ook sinds vorige week vaak onpasselijk. Ik dacht nog, toen ik hoorde dat ik kanker had en alleen bestraling zou krijgen, dat ik blij mocht zijn dat er geen chemo zou aan te pas komen. Want van chemo word je vaak ziek. Maar vandaag hebben ze mij in de kliniek gezegd dat ze dat van de meeste patiënten horen. Ik moet er wel bij zeggen dat ik naar de "Kopfklinik" ga en dat het daar dus allemaal mensen zijn die bestralingen krijgen ergens in het hoofd. Van bestralingen ergens anders in het lichaam weet ik het niet!
Na eens op het internet te hebben gekeken is het blijkbaar normaal dat bij bestraling in het hoofd, je veel kans hebt om onpasselijk te worden.

Ondertussen is de kerstmarkt hier begonnen. Het is wel gezellig maar veel valt er toch niet te beleven. Het is bijna allemaal eten en drinken wat de klok slaat. Tja, en dat is momenteel spijtig genoeg niet aan mij besteed.
Het is hier ook veel te warm om van de kerstsfeer te kunnen genieten. Het zou moeten vriezen of sneeuwen. Toen ik gisteren naar de schaatsbaan ging kijken, stond er 2 cm water op. Ik denk dat ze problemen hebben om het ijs niet te laten smelten.

Hopelijk kan ik thuis wat meer van de kerstsfeer opsnuiven. Wie weet, als ik vrijdag thuiskom, dat de kerstboom er al staat?! Maar ik denk dat de kaboutertjes ook geen zin zullen hebben om dat deze week te doen! Tja, misschien tegen volgende week dan?????????