Ik heb ontzettend veel steun van vrienden, daar ben ik dan ook ontzettend blij om. Er zijn mensen die écht om me geven, die bellen, berichtjes sturen, op bezoek komen en ons uitnodigen...kortom, die alles zouden doen om mij en Wim en de kinderen te steunen. Veel tijd om te dubben hebben we dus niet!
Vandaag hebben er vrienden beslist om te telefoneren naar het UZ om uitleg te vragen over al wat er reeds gebeurd is maar vooral om een antwoord te krijgen op de vragen: waarom duurt dit alles zo lang? Is dit nodig?
Om 16u zou de professor hen te woord staan!
Op de vraag waarom de hele procedure zo lang duurt, verwijst hij constant naar het RIZIV. Blijkbaar zou mijn dossier daar blijven liggen zijn.
Nochtans wist Wim uit goeie bron dat mijn dossier daar na 2 weken goedgekeurd werd en terug vertrokken was naar Gent.
De professor bleef dit maar ontkennen, hij zei dat het leugens waren en vroeg waar onze bewijzen waren. Tja, bewijzen hebben we daar niet van! Tot vandaag! ! !
Ik heb reeds gezegd dat Hilde een mail gestuurd heeft naar Maggie De Block om dit probleem aan te kaarten. Vandaag krijg ik, als reactie op die mail, een antwoord dat ze mijn dossier nagekeken hebben bij het RIZIV. Die mail gaat als volgt:
Uit onderzoek van uw dossier bij het RIZIV is het volgende gebleken:
- Op 10-09-2015 heeft het RIZIV het volledige aanvraagdossier vanwege het UZ Gent ontvangen
- Op 10-09-2015 is dit dossier doorgestuurd aan de leden van de Akkoordraad voor de begeleiding van hadrontherapie.
- Op 23-09-2015 is de positieve beslissing meegedeeld aan de patiënte per aangetekend schrijven en aan het verwijzend centrum. Samen met deze brief is ook de betaalgarantie vanwege het RIZIV bestemd voor het HIT Heidelberg in Duitsland verstuurd op 23-09-2015. Het verwijzend radiotherapiecentrum is ook via mail verwittigd op 23-09-2015 zodat zij zo snel mogelijk het HIT Heidelberg konden informeren. Als dat niet zwart op wit is, of beter gezegd: blauw op wit!
Van 10 september tot 23 september lijken in mijn ogen 13 dagen (dus bijna 2 weken) en toch blijft men in Gent beweren dat mijn dossier in het RIZIV is blijven liggen.
Nadat mijn vriendin letterlijk voor leugenaar werd uitgemaakt, stelde zij nogmaals de vraag waarom dit alles zo lang moest duren. Daarop antwoordde hij letterlijk: "ik ben al die beschuldigingen van de familie beu!"
Wij konden dit gesprek goed mee volgen via de telefoon en mijn mond viel letterlijk open van verbazing! Wim en ik hebben de professor in al die maanden nog geen enkele keer aan de telefoon gehad! Ik heb,zoals ik in een vorige blog reeds schreef, wel eens naar het secretariaat gebeld van professor De Neve en ik ben daar inderdaad niet mild geweest.
Vorige maandag, toen ik maar geen telefoon kreeg van de professor heeft Wim ook aan de secretaresse gezegd: hoe lang gaan jullie nog met ons kloten spelen?
Maar, eerlijk nu, wie zou nu niet na meer dan 2 maanden zo reageren. Veel mensen zeggen zelfs dat wij nog veel te braaf zijn.
Echte beschuldigingen hebben wij nooit geuit! Wel dikwijls gevraagd waarom alles zo lang duurde!
Veel van wat de professor ons vertelde op 13 augustus blijkt nu zelfs niet waar te zijn. Maar dit ontkent hij in alle toonaarden.
Zo zei hij in augustus dat mijn dossier nog niet klaar was en de week nadien zou vertrekken naar Heidelberg. Vandaag beweerde hij dat dit een leugen van onze kant was, hij heeft dat nooit gezegd en mijn dossier was wel degelijk klaar volgens hem. (Maar was het wel al vertrokken?)
13 augustus: na 2 à 3 weken zou Heidelberg mij contacteren en zou ik kunnen vertrekken, hij bevestigde toen nogmaals dat het redelijk vlug gaat. Mijn vooronderzoek zou heel vlug gebeuren en zou 1 dag in beslag nemen. Vandaag bleek dat alweer niet zo gezegd te zijn.
Wat moeten wij dan denken als de mensen die het zouden moeten weten zelf niet op de hoogte zijn van hoe het er juist aan toe gaat? Zou het niet beter zijn dat die zich dan informeren over de juiste gang van zaken?
Ik had mijn mond nog maar pas terug dicht gekregen na zijn uitval toen hij zei dat er nog mensen in mijn situatie waren. "Dit geval is niet dringend, het is een traag groeiende kanker, dus wat is het probleem?"
Wat voor een reactie is dat zeg?!
In het telefoongesprek heeft hij dan ook letterlijk gezegd dat hij mij nog enkel zal bijstaan op medisch vlak! Tja, wat heeft hij al méér gedaan? Niets, integendeel, ons van alles verteld dat niet klopt. En me zelfs niet gecontacteerd toen het moest!
Wel, het betuigt alleszins van heel weinig respect ten aanzien van zijn patiënten.
Ik, als patiënt moet dus maar stil zijn en afwachten tot het hun belieft om mijn dossier in orde te maken en door te sturen. En daarbij zeker opletten dat ik toch niemand voor het hoofd stoot, bel of lastig val met gewone vragen waar ik een gewoon antwoord op wil!
Tja, ik ken mijn plichten en de mensen die mij kennen weten dat ik opkom voor mijn rechten.
Sommige mensen zouden beter ook eens beseffen wat hun plichten zijn! Een beetje menselijkheid is daar zeker één van!
Maar ik ga er mij verder niet te veel meer in ergeren. Nu maandag vertrekken Wim en ik naar Heidelberg en waarschijnlijk zullen we daar wel alle uitleg die we nodig hebben te horen krijgen.
Normaal gezien komen we donderdag terug en vrijdag zal ik jullie zeker laten weten hoe alles verlopen is!
Eindelijk komt er schot in de zaak (of in mijn keel ;-) )! ! !
De huidige procedure voor patiënten die hadrontherapie nodig hebben, is gestart vlak voor het begin van deze legislatuur, dus net van voor mevrouw De Block minister van Volksgezondheid werd.
BeantwoordenVerwijderenHierbij mijn verontschuldigen aan Minister De Block en dank voor de duidelijkheid.
Deze procedure zou herbekeken moeten worden zodat niemand deze lijdensweg moet overkomen ! Veel courage!!! Wij blijven duimen !!! xxx