Maandag 12 oktober: aankomst in Heidelberg.... man wat een drukke stad!
De overgrote meerderheid zijn zeker de studenten. Overal waar je kijkt zie je ze sleuren met hun cursussen of schieten ze je op hun fietsen voorbij.
We verkennen de stad toch al een beetje, de winkelstraat ligt net achter het hoekje....zoveel winkels! ! !
's Avonds gaan we in een typisch Duits restaurant eten: "schnitzel mit zwiebeln" en automatisch denk ik aan mijne kozzen Paul. Ooit zullen we dat nog eens samen eten Paul, beloofd! ! !
De bus stopt op 5 minuten van ons hotel en op nog geen kwartier staan we voor de ingang van "de Kopfklinik". Vlugger dan dat kan je er niet geraken denk ik.
Mijn eerste afspraak is om 9 uur op de tandartsenafdeling. We worden er heel vriendelijk ontvangen en alhoewel we wel een beetje Duits verstaan, hebben we toch liever dat ze tegen ons in het Engels praten. En dat blijkt daar helemaal geen enkel probleem te zijn.
Op deze afspraak wordt mijn gebit volledig nagekeken. Dit is reeds gebeurd in het UZ van Gent maar ze nemen hier toch geen risico en willen alles toch nog eens checken. In Gent hebben ze trouwens bij het nazicht toch besloten om een tand te trekken. Hij was zeker niet slecht maar hij stond een heel klein beetje los (blijkbaar kan dat met de leeftijd te maken hebben (ja lap)) en ze wilden geen risico nemen. Dus, terug een tand minder in mijn toot ;-).
Het gebit moet volledig in orde zijn want als je tijdens de behandeling tandproblemen mocht krijgen, dan zou dat niet echt goed komen. Door de stralingen verandert er blijkbaar ook veel aan de botstructuur en aangezien de straling net onder mijn gebit gebeurt, mag er echt niets gebeuren aan die tanden.
Er zijn dus terug gedetailleerde foto's genomen om te kijken of er toch nergens een probleem was en...... gelukkig niet! Alles zag er goed uit, allé wat je goed noemt natuurlijk!
Daarna wordt er een afdruk genomen van mijn hele gebit. Daar gaan ze een mondstuk van maken dat ik zal moeten insteken op het moment van de bestraling.
Om half 11 hebben we dan een afspraak met professor Debus op de dienst radiotherapie. Daar zullen we alle nodige uitleg krijgen en zullen er afspraken gemaakt worden hoe alles zou verlopen.
En ja, niet alleen in België zijn de dokters achteruit met hun afspraken....
Eindelijk om kwart na 12 (!) werden we binnengeroepen.
De dokters en professor zijn heel vriendelijk. Wij krijgen alle informatie en wij kunnen zelf zoveel vragen stellen als we zelf willen.
En zoals zo dikwijls, was er goed nieuws en was er minder goed nieuws: het goede nieuws was dat ze mij heel veel kans geven op een goede afloop. Deze behandeling is er echt op gekend dat het heel goed zijn werk doet en er zijn al heel wat goeie resultaten mee bereikt! Oef..... efkes een zucht van opluchting.
En het minder goede nieuws? Ik ga dus 8 keer ionenbestraling krijgen en 25 keer 'gewone' bestraling. Dat maakt dus dat ik in totaal 33 keer ga bestraald worden. Aangezien dit alle dagen gebeurt, behalve in het weekend, moet ik dus bijna 7 weken hier in Heidelberg blijven! Pfffffff, da's toch redelijk lang hé!? Aangezien ik op 4 november mijn eerste behandeling ga krijgen zal op 18 december mijn laatste bestraling hebben. Dit is de laatste dag voor de kerstvakantie. Ik zal dus wel thuis zijn met Kerstmis, da's toch ook al iets!
Maar ik laat de moed zeker niet zakken. Ik denk dat het hier voor de feestdagen heel gezellig zal zijn. Ze zijn zelfs nu al begonnen met kerstversieringen. En vanaf 23 november begint de kerstmarkt.
Woensdag 14 oktober: ik heb om 11 uur een afspraak voor een echo van de lever, de nieren en de lymfeklieren. Efkes gaat het door mijn hoofd: als er nu maar niets te zien is! Na al die alcoholische dranken van de laatste maanden weet je maar nooit ;-) ;-) ;-)
Al die organen blijken er nog gezond uit te zien. Dus, we zijn weer een stapje verder.
Deze namiddag heb ik dan nog een afspraak om half 5 voor een MRI.
Terug na minstens een uur wachten ben ik aan de beurt. Hier krijg je blijkbaar een infuus als je een MRI moet laten nemen. Bij ons is dit onderzoek geen lachertje maar hier laten ze het bed dan nog zoveel mogelijk omhoog gaan dat je echt bijna letterlijk tot tegen "het plafond" van het toestel ligt. Ik mag dus zeker mijn ogen niet opendoen, ik wil en moet alleen maar aan goeie dingen denken. Mijn vorige MRI's duurden ongeveer 15 à 20 minuten, hier blijkt er meer dan een half uur nodig te zijn.
Donderdag 15 oktober: om half 12 word ik terug bij de tandarts verwacht om mijn tandbescherming te passen. Ik krijg 2 soorten van bescherming. Dat met de dikste materie MOET ik altijd indoen bij bestraling. Zonder beginnen ze er zelfs niet aan.
De dunnere zijn nodig om mijn tanden extra fluor te geven. 1 week voordat de bestraling begint moet ik die al beginnen gebruiken, 2 keer per dag met een druppel fluoride langs elke kant gedurende 10 minuten. Ook tijdens de hele behandeling moet ik dat doen. Wanneer de behandeling afgelopen is moet ik dit alsnog voor de rest van mijn leven doen tot 2 à 3 maal per week.
Om 12 uur wordt mijn masker gemaakt! Man man man, dat is raar. Je ligt op een tafel met je hoofd vast en met de tandbescherming in en dan leggen ze met 2 mensen een soort van hele dikke natte doek over je gezicht. Je kan er niet door ademen of kijken maar direct trekken ze een gat in de doek ter hoogte van mijn neus. Even krijg ik wel een beklemmend gevoel. En terug probeer ik aan iets moois te denken. Ik moet dan zo 15 tot 20 minuten blijven liggen totdat die doek bijna opgedroogd is.
Dit masker zal elke keer worden opgezet tijdens de bestraling. Op dit masker worden de plaatsen aangeduid waar er juist moet bestraald worden.
Om 1 uur moet ik dan een CT-scan laten nemen, met het masker en natuurlijk de tandbescherming!
Maar natuurlijk moeten we alweer meer dan een uur wachten. We willen vandaag zo vlug mogelijk naar huis en dus alles wat het langer duurt is tijdverlies.
Uiteindelijk verlaten we de kliniek iets voor 3 en we haasten ons naar de auto.
Jammer genoeg hebben we tegenslag met het verkeer. Normaal zouden we rond 8 uur 's avonds thuisgekomen zijn maar ten gevolge van een ongeluk op één van de autosnelwegen doen we er 2 uur extra over en is het al na 10 uur.
Tja, we kunnen niet altijd geluk hebben hé!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten